Flying without wings, oh no!

Hallo allemaal, zoals jullie wel weten zou ik nu onderweg naar huis moeten zijn na een fijne laatste week in Sydney. Zaterdag een fijne afsluitende barbie (Australische barbecue) op het strand gehad met veel vrienden, het was in ieder geval erg gezellig en gelukkig ook heel goed weer! Foto's komen later en wellicht ook meer tekst, want op dit moment zit ik op Sydney International Airport te wachten op mijn vlucht die minimaal 4 uur vertraagd is! Maar gelukkig is het buiten hondenweer, dus is het verstandig om binnen te blijven ...
Tot snel! (hoop ik)

Verjaardagen en South coast trip

Zoals jullie allemaal natuurlijk weten was ik afgelopen dinsdag hier aan de andere kant van de wereld jarig. Hoewel ik nog steeds hier zit, ben ik gelukkig niet vergeten. Ik wil dan ook iedereen die me een e-mail/card of een echt kaartje gestuurd heeft dan ook hartelijk bedanken!!! Ik heb een hele fijne dag gehad, ook op de vakgroep. We kwamen er namelijk achter dat Yael -een van de PhD's hier- ook 25 werd op de 20ste en dat Jürgen -een van de Duitsers die hier werkt- een dag later ook jarig was. Op dinsdag hadden we 3 cakes op de vakgroep; ik had een chocoladecake gemaakt, Ken had een `pinapple up-side down cake' gemaakt en we hebben gezamelijk nog een magnetron chocoladecake gemaakt en toen ik thuis kwam ... had mijn grote brede huisgenoot een `carot cake' gebakken -erg schattig- ... dat was dus een hoop cake op 1 dag, maar wel lekker :) De rest van de week was vooral meten en verslag schrijven en kaartjes uit de bus halen.Afgelopen zaterdag ben ik voor de laatste keer meegeweest met Colourful trips, dit keer naar de South Coast. We hebben een hoop gedaan en een hoop gezien, daarom bij deze een soort van fotoverslag. De eerste stop was bij de Fitzroy falls in de Southern Highlands, een indrukwekkende waterval van 60 meter hoog.
De watervallen bevinden zich in het Moreton National Park en we kregen daar een rondleiding door de omgeving van een Aboriginal park ranger. We zagen een redelijk grote termieten heuvel en we mochten wat bush tucker proeven zoals `wombat berries' en blaadjes van een plant waarvan ik de naam vergeten ben met veel vitamine C.
Met de bus zijn we door Kangaroo valley gereden, hebben we gelunched in een stadje genaamd Berry en reden we door naar 7 mile beach.Hoewel het schitterend weer was, was het echt te koud om te zwemmen. Ondanks dat hebben we ons toch vermaakt op het strand, want onze gids had een paar boomerangs meegenomen ...
Het gooien van boemerangen zodat ze ook echt terug komen is wel een kunst, maar het lukte wel om 'm te laten roteren en een gedeeltelijke cirkel te laten komen. Na het strand gingen we naar Kiama waar zich een zogenaamd blowhole bevindt. Een blowhole is een natuurlijk gevormd gat in de rotsen waar zo nu en dan -als de variabelen allen meewerken- de druk van het water zo groot wordt dat er een soort fontein ontstaat.

Na dit natuurgeweld hebben we de grootste Boedistische tempel van het Zuidelijke halfrond bezocht. De Nan Tien temple heeft een tempel en een pagode en vooral heel erg veel Boedah beelden in de tuin. Wat vooral heel bijzonder was, dat het heel erg verlaten aanvoelt terwijl het tussen de snelweg en een goot industriegebied ligt.
Voor zover het fotoverslag. Nog een weekje ...

Cronulla

Na een week metingen doen met de infrarood laseropstelling in het donker, was het zaterdag de hoogste tijd om eens van wat welverdiende buitenlucht te gaan genieten. Nadat ik vorig weekend naar het meest Noordelijke strand van Sydney ben geweest, ben ik dit keer maar naar de suburb met het meest Zuidelijke strand van Sydney geweest. Na een uurtje in de trein -een stuk beter dan 2 uur in de bus- kwam ik aan het toen nog zonnige Cronulla. In Cronulla hebben ze een wandelpad dat langs de kust loopt in een soort van U genaamd The Esplanade. Op het strand was er wederom toch weer weinig te zien vanwege de temperatuur, dus besloot ik maar te gaan wandelen. Gezonder voor lichaam en portemonee.
In de eerste 5 minuten wandelen bleek al dat ik een goeie beslissing had gemaakt, want blijkbaar is er een groep dolfijnen die zich regelmatig laat zien langs de rotsen aldaar. Er waren ongeveer een stuk of 5 volwassen dieren aan het spelen, ofwel langs elkaar heen aan het zwemmen en af en toe boven water lucht happen en/of water spuiten. Dat laatste fotograferen valt niet mee, maar ik heb wel een aantal foto's waar 4 dolfijnen tegelijk te zien zijn. De omgeving was trouwens ook zeker wel weer mooi. De overkant van het water wat je hier kan zien is trouwens National Park...Na een heel stuk wandelen begon het flink te waaien en begonnen de eerste tekenen van een flinke hoeveelheid hemelwater -dat naar beneden zou gaan komen- zich te laten zien. Gelukkig was er een waterbariere waardoor het nog een uur duurde voordat het watergeweld zich in Cronulla zou laten voelen...Net voordat het echt begon te plenzen was ik gelukkig terug bij het station en kon ik in het donker terug naar the big smoke. Zondag was een heerlijk relaxte dag ... niet aankleden voor 12 uur ... een beetje surfen op het web ... en 's middags doelloos rondwandelen in Bondi Junction zonder iets te kopen dat geen voedingswaarde had. Relaxen was ook wel nodig, want deze week is er werk aan de winkel! Er moet een verslag komen voordat ik terug naar NL kom, dus bij deze is het dan ook hoogste tijd om naar bed te gaan. Morgen weer vroeg op!

Herfst

Het is herfst; de blaadjes vallen, er staat een gure wind, er valt water uit de lucht, een jas is geen overbodige luxe en de stranden zijn uitgestorven. Ja, het wordt tijd om terug naar Nederland te gaan. Nog 3 weekjes en dan is het zover, dan staat er weer een vliegreis van ruim 24 uur op het programma. Ondertussen probeer ik me hier zo veel mogelijk te vermaken, op het lab is dat niet altijd makkelijk vanwege niet (mee)werkende apparatuur en de wens om toch iets van resultaat te hebben om een verslag over te schrijven. Hierdoor ben ik de afgelopen dagen erg lang op de uni geweest en heb geen tijd gemaakt om een stukje te typen ... maar aangezien ik nu eindelijk de meetopstelling weer goed aan de praat heb gekregen en een meting gemiddeld een kwartier duurt, kan ik dus wat leuks typen en wat plaatjes plakken om jullie te vermaken :)

Ik ben dus de afgelopen dagen, inclusief vorige week, druk bezig geweest op het lab. Glasplaatjes schoonmaken met piranha, zilver opdampen, plastic op glas lijmen met superglue, quantum dots aanbrengen, erbium fosfor afwegen, stiekum vloeibare stikstof tappen -zonder er een cursus voor gedaan te hebben- en vooral meten, heel veel meten. Nu is dit voor de meeste mensen niet zo heel erg boeiend (ook voor mij niet), dus wil ik daarover niet heel veel zeggen. Het enige dat ik nog even kwijt wil is dat ik denk deze week toch wel wat resultaat te kunnen meten en zo niet, dat ik dan toch gewoon mijn verslag ga schrijven. De conclusie van mijn verslag wordt trouwens denk ik iets als: "als er van te voren goed over nagedacht was, dan had je op je vingers na kunnen tellen dat dit niet ging werken" haha. Nu alleen nog bewijzen dat het ook echt niet gaat werken :)

Natuurlijk ben ik afgelopen weekend ook weer op pad geweest. Terwijl mijn huisgenoten in het weekend over het algemeen alleen voor boodschappen of bier de deur uit gaan, omdat het zo koud is ... heb ik zaterdag de wereldreis gemaakt naar Palm Beach. Palm Beach is het meest Noordelijke strand dat nog bij Sydney valt en het duurt vanaf mijn huis ongeveer 2 uur voordat je er bent met de bus. Onderweg natuurlijk wel allerlei mooie dingen gezien, maar ik was wel blij toen ik eindelijk de bus uit kon en een toilet kon opzoeken (drink nooit een pot thee als je 2 uur in de bus moet zitten). In Palm Beach was het redelijk rustig op een enkele dappere surfer na, want het was dan wel zonnig ... warm was anders met een graad of 16 en een flinke wind van zee. Ik weet niet zeker of het goed te zien is op de foto, maar je zag de waterdruppeltjes door de lucht zweven.

Het enige dat ik dus eigenlijk gedaan heb is langs het strand gewandeld, door de duinen heen en langs het strand van de natuurlijke haven aan de andere kant van het schiereiland waar Palm Beach op ligt. Allemaal erg mooi.

Zaterdag avond was het tijd om een biertje te drinken in mijn favoriete Ierse pub met Lenaic. Hoewel het erg gezellig was, werd ik wel een beetje moe van alle mannen ... het leek wel "Let's all hit on Veronique day". Toppunt was toch wel een gast in de bus terug die vond dat we samen een hot shower gingen nemen - en ik vermoed dat ie het niet over de temperatuur van het water had ;)

Zondag was een fijne relaxte dag met 's middags een barbecue op Coogee beach ter ere van Yong's verjaardag -Yong is een van de PhD's hier, waarmee ik ook op LASERcursus ben geweest. En voor zover Veronique vanuit Sydney. x

Fietsweer!

Na het lange verhaal van vorige keer, bij deze een kleinere update ... ik heb dan ook een stuk minder gezien en gedaan dan vorig weekend :)
Het weer was redelijk afgelopen weekend, dus besloot ik dat het tijd werd om eens een stukje naar het Zuiden te fietsen. Na een hele middag fietsen ben ik in Maroubra, Malabar en La Perouse geweest ... en dat zegt jullie natuurlijk helemaal niets. Maroubra is een van de betere surfstanden van Sydney, maar het was te koud voor surfers en het was dus erg rustig. Na Maroubra heb ik dus geprobeerd de kust te volgen naar Botany Bay waar het vliegveld, de industriele haven en natuurlijk de zware industry zich bevinden. Dat was niet al te makkelijk, zie onderstaande foto:
Wat je hier ziet is namelijk hoe dichtbij de kust ik kon komen, met dichtbij een golfclub aan de zee en bij die rotsen ... dat is de rifle range van het Australische leger. Maar het uitzicht op Botany Bay was wel geweldig vanaf het clubhuis van een van de golf clubs (ja, totaan daar mocht ik komen)
Na deze enerverende zaterdag ben ik zondag maar op souvenirjacht geweest, dat hoort er nu ook eenmaal bij. Nou ja, dat was het wel weer qua update ...
Voor de gelegenheid heb ik een paar foto's gemaakt in het lab, nu weten jullie dus ook hoe dat eruit ziet :)En hoe een photoluminescentie setup er hier uitziet ... niets in een doos, zelf bouwen!!
En inderdaad, ik ben nog niet naar de kapper geweest hier ...

Anzac weekend

Vrijdag 25 april was het Anzac day: "Anzac Day is commemorated by Australia and New Zealand on 25 April every year to honour members of the Australian and New Zealand Army Corps (ANZACs) who fought at Gallipoli in Turkey during World War I" (bron: wikipedia). Ofwel een vrije dag! En wat is beter dan een vrije dag op vrijdag? Een extra dag vrij nemen de donderdag ervoor natuurlijk! Aldus geschiede ...

Martina (een Duitse AIO ook op uitwisseling hier) en ik besloten namelijk dat het een prima gelegenheid was om de zon, zee en zand op te zoeken in Queensland. Dit keer een deel van Queensland waar ik nog niet geweest was. Woensdagavond vertrokken we met Jetstar vanaf Sydney naar Coolangatta aan de zogenaamde Gold Coast. Dit plaatsje ligt op de grens met New South Wales en is het begin van de Gold Coast, met als bekendste plaats Surfers Paradise. Na onze overnachting in Cooly waren we weer vroeg uit bed om onze eerste surfles te volgen. Nu is er een bepaald persoon die zegt dat ik aanleg heb voor de meeste sporten en tja, wellicht heeft ie toch wel een beetje gelijk. Ik was de eerste nieuweling die zelfstandig mijn eerste golf pakte en die netjes bijna tot aan het strand uitreed. Wel moet ik toegeven dat het absoluut geen makkelijke sport is en dat je vaker het water invalt dan dat je blijft staan op je board. Het was in ieder geval good fun!
Na dit natte begin gingen we op pad, want we hadden een kleine 500 km af te leggen zodat we maandagochtend terug konden vliegen vanaf Hervey Bay. De rest van de donderdag hebben we een bezoek gebracht aan het Burleigh Heads National Park, waar we onder andere een bush turkey spotten, Surfers Paradise in de avond en Brisbane by night. Surfers paradise was precies wat ons verteld was: veel hoge hotels, bars, clubs en niet zulke geweldige golven om te surfen. Hieronder een foto vanaf het strand van Cooly met in de verte de hoogbouw van "Surfers Parasite" zoals het ook wel genoemd wordt ...In Brisbane hebben we niet veel tijd doorgebracht, maar dat was ook echt niet nodig aangezien het gewoon een grote stad is en verder niet super interessant. Vrijdagochtend waren we weer vroeg op, dit maal om een trein te pakken naar de Glass House Mountains, een stel bergen dat opreist uit een redelijk vlakke omgeving. Er was ons verteld dat je vanaf de top van (een van de) bergen zelfs de zee kon zien. Helaas was de bewegwijzering nogal slecht (lees: niet aanwezig) en de kaart die we hadden miste een spoor en treinstation. Dat leidde ertoe dat we (met 10 kg bagage op de rug) zeker 2 uur hebben gelopen zonder een berg op te klimmen. Wel hebben we zo'n beetje alle bergen (uit de verte) gezien en ontdekten we dat er veel fruit geteeld wordt langs de weg waar we liepen. Zo hebben we een ananaspantage, een paw paw boomgaard, avocado bomen en een mandarijnen plant gezien. We konden de verleiding niet weerstaan om een mandarijntje naar beneden te helpen en te proeven. Conclusie: fruit smaakt een stuk lekkerder als je er meer moeite voor moet doen dan naar de winkel te lopen.Na onze wandelpartij gingen we door met de trein en bus naar de Sunshine Coast, het deel van de kust dat ten Noorden van Brisbane ligt dus -in tegenstelling tot de Gold Coast die uiteraard ten Zuiden ligt. De eerste plaats die we aandeden was Mooloolaba, een van de grotere kustplaatsen alwaar we lunchten en een frisse duik in de golven namen. Wel bijzonder om te zien dat de Sunshine coast meer "gewoon" toeristisch is met veel gezinnen, waar de Gold coast meer van de pretparken en hippe uitgaansgelegenheden is. Toen het begon te schemeren zijn we doorgebust naar Noosa, onze bestemming voor de nacht. De zaterdagochtend hadden we de tijd om rond te lopen in het Noosa Heads National Park, een stukje te zwemmen, het stadje te bekijken en nog maar een keertje in de zee te duiken. Wat mijn Rough guide zei over Noosa, was in ieder geval geheel waar ... het is typisch "upmarket beachlife" met veel boetiekjes, cafeetjes en laagbouw hotels. 's Middags gingen we met de Geyhound bus naar Rainbow Beach met een tussenstop ergens langs de "highway" met een foodcourt, picknicktafels, vogels en een meertje met schildpadjes. In Rainbow Beach zijn we naar de zogenaamde coloured sands gelopen, steile zandduinen met verschillende kleuren oranje. Heel interessant was het niet, dus zijn we op aanraden van een van de locals op het strand naar de "Carlo Sandblow" gelopen voor zonsondergang. Dat bleek een prima idee te zijn, we waren prima op tijd om de zon onder te zien gaan en alle geweldige kleurschakeringen in de hemel te fotograferen.Na een verdiend ijsje na al het lopen werden we met een andere bus naar Hervey Bay gebracht, waarvandaan we zondagochtend vroeg vertrokken voor een dagtrip naar Fraser Island. Fraser Island is het grootste zandeiland in de wereld en heeft veel verschillende ecosystemen op het eiland; van woestijn tot (sub)tropisch regenwoud. We hebben daar een wandeling gemaakt door het tropisch woud, gelopen in Eli Creek, met 95 km/u in een 4WD bus over het strand gereden, foto's gemaakt van een wrak, een dingo gespot en gezwommen in een zoetwater meer. Al met al een drukke, maar zeer geslaagde dag! Helaas was het ook de laatste dag van onze vakantie en was het maandagochtend tijd om terug te vliegen naar het koude Sydney.
Op dit moment heeft Sydney temperaturen die hier normaal zijn in hartje winter met 's nachts een graad of 8 en overdag tussen de 10 en 18 graden. De 18 graden van vorige keer waren dan dus ook het maximum van de dag en met regen en een straffe wind voelt het zeer zeker koeler aan. Het verschil tussen de kust van Queensland en Sydney is dan ook dusdanig groot -daar was het ongeveer 26 graden- dat ik een beetje ziekjes ben, snif. Ach, gaat wel over voordat ik een jongetje ben :) Het is weer tijd om aan het werk te gaan in het lab!

Wildlife!

Na mijn geweldige trip naar het Royal National Park vorig weekend, ging ik afgelopen weekend wederom mee met een "colourful trip". Dit keer niet naar het Zuiden, maar 2.5 uur rijden naar het Noorden. Het doel afgelopen zaterdag was Port Stephens met als belangrijkste atractie de 2 uur durende dolphin watching cruise op de zeilboot genaamd Imagine. We begonnen de dag dus met een 2.5 uur durende rit naar Port Stephens, een grote natuurlijke haven ten Noorden van Newcastle. De eerste stop was op een heuvel genaamd Lilly Hill, overduidelijk zo genoemd vanwege de grote rode lelies die er staan.De stengels van deze lelies werden door de Aboriginals gebruikt om speren van de maken, ze zijn namelijk erg stevig. Op deze heuvel was de "Gan Gan lookout" vanwaar we de gehele haven en verder konden overzien. Even terzijde: alles wat hier een dubbele naam heeft, schijnt van Aboriginal afkomst te zijn. Zo hebben we ook: Woy Woy, Wagga Wagga, Mooney Mooney, Curl Curl etc. Wat ze allemaal betekenen weet ik niet, maar het is wel grappig om te zien op verkeersborden :)
Na de lookout was het tijd om naar Nelson Bay te gaan, de grootste havenplaats in de buurt waar we lekker fish and chips hebben gegeten -maar dan zonder de chips, want patat bakken dat kunnen ze hier niet. Na de lunch was het dan tijd om op onze dolphin cruise te gaan. De tocht was op een zeilboot en we hebben ook een stuk echt gezeild omdat er ruim voldoende wind was. Een van de leuke dingen aan die boot was het boom net aan de voorkant van de boot waarop we mochten klimmen. Vet cool ...totdat we in flinke golven terecht kwamen bij de monding van de haven en ieders broek ten minste 1 natte pijp kreeg. Vanaf het boom net hadden we wel het beste zicht op de dolfijnen toen we ze eindelijk vonden. Hieronder een van mijn beste foto's van een moederdolfijn en haar jong -de kleine vin die je kan zien achter de grote dolfijn. Het kleintje deed alles na: moeder hapte lucht ... 1 seconde later de kleine ook, moeder spoot water ... 1 seconde later, ja hoor -erg schattig dus. Naast dolfijnen hebben we ook pelikanen gezien en fairy pinguins, de kleinste pinguins ter wereld. Het was een geslaagde cruise en we hebben in totaal 5 dolfijnen gezien. De laatste activiteit voordat we weer voor twee en een half uur de bus in gingen, was het beroemde sand dune sliding -op een soort skateboard/ snowboard kruising van een duin afglijden dus. Ik moet zeggen dat het me niet slecht afging en dat ik pas viel toen ik al van het board afgestapt was ...Het was al met al een leuke en volle dag met redelijk weer. Er is tijdens de busrit van en naar Port Stephens redelijk veel regen gevallen, maar gelukkig was het tijdens onze tijd aldaar wel droog ... zoals je kan zien op de foto's.
Zondag hadden we met een aantal mensen van de vakgroep afgesproken om te gaan snorkelen in Manly en er een barbecue te organiseren. Helaas was het weer niet al te goed en was het water dus niet echt helder genoeg om te gaan snorkelen. Het was verder wel gezellig en de barbecue was druk bezocht met 8 mensen, 3 possums, een 6tal konijnen in de verte en een rat ... Het was dus weer een prima weekend!
De week was helaas wederom een stuk minder, maar mijn begeleider lijkt ervan overtuigd dat ik voordat ik wegga resultaat zal zien. Eerst zien ... dan geloven, want voorlopig lijken mijn metingen helemaal nergens op. Ik houd jullie op de hoogte in ieder geval, vooral van de leuke dingen :)

Royal NP en meer :)

Zoals een aantal van jullie al begrepen hadden uit mijn toevoeging vorige week, gaat niet alles op de vakgroep van een leien dakje. De meest vreemde metingen, reflecties van +200% en -400% in 1 meting, CCD camera's die geen goede flatfield correctie hebben. Om samples te maken heb ik zelfs over het algemeen minimaal 1 dag voorbereiding nodig omdat alles ergens is, maar niet in het lab wat ik gebruik - en vaak weet niemand waar ik wat kan vinden.
Gelukkig geldt de bewering van vorige week nog steeds, de weekenden zijn in ieder geval geweldig! Het weekend begon vrijdag met een barbie bij Dasey thuis (barbie=Aussie slang voor BBQ en Dasey is de beste vriend van Ruben), alwaar de worstjes een grote hoeveelheid PAKs bevatten ...Voor de niet-chemici onder ons: poly aromatisch koolwaterstoffen, dat zwarte spul dat kankerverwekkend kan zijn. Ondanks verbrande worstjes waren er gelukkig nog steeds happy people: het was erg gezellig en zeker een goeie start van het weekend na een dag lang metingen doen in het donker. Metingen die aan het eind van de dag nergens op bleken te slaan ... er is iets mis met de setup of de CCD camera, maar we (ik en een van de postdocs) kunnen er niet achterkomen wat er mis is. Hoewel de barbecue erg gezellig was -zeker met de hoeveelheden alcohol die er geconsumeerd werden- ben ik toch maar op tijd vertrokken ... want ik had zaterdag een dagje Royal National Park in de planning staan. Deze trip was geregeld door de International Student Service en er waren totaal 11 studenten van verschillende instellingen: onze uni, een andere uni en de taalschool in Bondi Junction. We begonnen met een kanotocht over een van de rivieren in het park en zoals de meeste NPs was ook deze redelijk gevuld met ... eucalyptusbomen:Na een relaxte kanotocht en een voettochtje aan het eind waar we niet verder konden door rotsen in de rivier, barbecuede onze gids wat worstjes voor de befaamde Aussie Sausage Sizzle om onze honger te stillen. Dat is trouwens typisch voor Aussie barbies ... alleen worstjes. Ik weet niet wat ze in die worstjes stoppen, maar over het algemeen zijn ze niet heel geweldig. Nou ja, daar moesten we het maar mee doen :) De volgende activiteit was een cliff walk naar een paar kloven en een waterversnelling (een soort semi waterval), het was er in ieder geval wel erg mooi.Gelukkig werd het weer een beetje beter na onze klifwandeling, want we besloten de dag met een verfrissende duik in de zee/ rivier. Dat wil zeggen dat het strand naast de monding van een van de rivieren van het NP was en dat je dus zowel in de zee als in de rivier kon zwemmen. Een deel van de rivier stort eerst over een klif (waterval dus) voordat het in de zee uitkomt en ... je raad het al, daar kan je dus vanaf springen :)Onze gids was een heel erg verantwoordelijke man ... het was dan wel verboden om eraf te springen, maar hij keek eerst wel even hoe diep het was -diep genoeg dus- en was daarna de eerste om er vanaf te springen. Natuurlijk moest ik dat ook proberen, wel zonder bril dus en dat zorgde ervoor dat ik halverwege zoiets dacht als: "Ben ik er nou nog niet? ARGH!". Hoewel de anderen ook zeiden dat ze dat hadden. Het was in ieder geval een prima einde van een leuke dag, hoewel we die nog een beetje verlengd hebben door met 6 van de 10 mensen uit eten te gaan bij de Italiaan in the Rocks.
Zondag was een relaxte dag met veel wind, onweer en regen. Perfecte dag om maar eens te gaan winkelen voor een nieuwe spijkerbroek en trui, want het begint hier redelijk koud te worden (18 overdag, zowel buiten als binnen). Volgens mij is het bij jullie ook nog redelijk koud -zeker in vergelijking met vorig jaar- dus wat nou, global warming?

In de rivier, 306 graden filmpje

Om jullie een betere impressie te geven van de omgeving in het Royal National Park heb ik een "360 graden filmpje" gemaakt staand in het water van de rivier:

Dit is dus een filmpje van de rivier die in de zee uitmond en de waterval waar ik vanaf ben gesprongen ... zoals je kan horen aan het lawaai van het water was het redelijk hoog. Ik schat zo een meter of 7, het was in ieder geval een stuk hoger dan de hoge duikplank. Ik kwam er dan ook niet helemaal ongeschonden vanaf, mijn kont raakte namelijk keihard het water en dat deed auw ... Of dat nu ligt aan de manier waarop ik viel of dat het enkel veroorzaakt werd door mijn (dikke kont/vrouwlijke vormen)* weet ik niet, hoewel ik uitga van het eerste :)

Wake up call ...

Om te beginnen wil ik alvast mijn excuses aanbieden voor het wederom laat verschijnen van een post op mijn blog. Ik doe heel hard mijn best om net na iedere weekend een entertainend stukje te produceren zodat jullie allemaal jullie week goed kunnen beginnen ... Helaas lukt dat steeds minder vaak zoals jullie merken. Het maken van een blog is makkelijk, het bijhouden ervan blijkt een stuk lastiger :)Nu de week bijna doormidden is, is het dan eindelijk weer blog-update-tijd! Net als afgelopen keren is het weekend wederom het meest interessant, behalve als je schoonmaken met piranha of grafieken maken geweldig vind. Dat was dan ook afgelopen week in een notendop; glasplaatjes schoonmaken, zilver opdampen en metingen uitwerken. Het weekend daarentegen was wederom amazingly awesome.

Vrijdagavond ben ik naar het concert van Maroon 5 geweest -helemaal alleen, ik kon niemand vinden die dat ook 96 dollar + ov-kosten waard vond. Natuurlijk duurde het weer eeuwen voordat ik per ov ter plaatse was dus heb ik het grootste deel van de eerste supportact gemist. Geloof maar niet dat ik dat erg vond -wat ik wel meekreeg was niet heel geweldig- de tweede support act was namelijk One Republic, die opzich al een concert waard zijn. De grootste hits van One Republic: (it's too late to)"Apologize" en "Stop and Stare", kennen jullie vast wel. Hoewel OR een prima opwarmer was, ging het natuurlijk om Maroon 5 en ik kan jullie zeggen dat ze live nog beter zijn dan op CD. Heel erg gaaf, ik wist niet dat ze zo konden rocken vooral de drummer en de gitarist lieten zich nogal gaan :)

Het was een geweldig concert en ik kan dus achteraf bevestigen dat ik het de totaal ruim 110 dollar best wel waard vond. Terug thuisgekomen vond ik mijn huisgenoten totaal bezopen op de bank. Ze hadden me ontzettend gemist en ik moest dan ook geloven aan een group hug en aangezien ze ruzie hadden over de cupmaat van een meisje, moest ik daar maar meteen even uitsluitsel over geven. Nadat die ruzie gesetteld was, zijn we nog maar een biertje gaan pakken in de lokale pub alwaar ik me uitstekend vermaakt heb met het kijken naar mislukkende pogingen van Niall om een meisje te scoren. En hoe dronken Niall dacht Ruben wel te kunnen verslaan tijdens een potje stoeien ...Zaterdag was een prima stranddag en aangezien het er naar uitzag dat dat voorlopig de laatste zou zijn (tot nu toe klopt dat) ben ik met Ruben naar het strand geweest. Niall wilde niet mee, want hij had nogal een kater ... Wel een beetje vreemd aangezien dat volgens mij de tijdsbesteding van de gemiddelde "Lloret de Mar vakantieganger" is :) Anyways, Niall loopt stage voor zijn studie sport science bij de rugby union club in Moore Park en omdat ie niet betaald wordt, krijgt ie per thuiswedstrijd een paar kaartjes. Afgelopen zaterdag moesten de Waratahs thuis spelen tegen de Blues uit Nieuw Zeeland en Ruben en ik mochten dus naar de wedstrijd. Het was mijn allereerste rugby wedstrijd en ik moet zeggen dat het best leuk was. Ter info; hier in Australie worden 3 soorten rugby gespeeld, union, league en Australian rules. De eerste, die gespeeld wordt door de Waratahs schijnt de netste variant te zijn en surprisingly (ahum) is Aussie rules de roughest game.Na dit prima tijdsverdrijf op de zaterdagavond, gingen we met een hoop vrienden van Ruben op zondag naar de Botanische tuinen in Sydney voor de Redbull Flugtag. Een soort "te land, ter zee en in de lucht" maar dan een beetje saaier, het doel was om zo ver mogelijk te "vliegen" en men mocht een showtje geven voordat ze zich 6 meter naar beneden in de haven stortten. Ach, vermakelijk was het wel en gelukkig bleef het droog.
En toen was de week weer begonnen en inmiddels dus alweer doormidden ... vandaag eindelijk samples gemaakt, eens kijken of ze ook meetbaar zijn morgen! Bij deze wil ik dan ook graag afsluiten met deze woorden: geen resultaat is ook resultaat :)

Zomertijd/wintertijd

Jaja, bij jullie was het afgelopen weekend tijd om de klok een uurtje vooruit te zetten en om te wennen aan de zomertijd! Hoewel jullie wel een beetje last houden van maartse buien, is het wel lekker langer licht. Aan deze kant van de wereld daarintegen gaan we komend weekend een uur terug - ze hebben de zomertijd met een week verlengt, niemand weet waarom maar de computers,tv's en andere automatische dingen waren het er niet mee eens. Ik heb echt helemaal geen zin in wintertijd, niet dat het dan ineens veel kouder gaat worden - men voorspelt wel regen voor het weekend en volgende week - maar toch. Het is straks om 5 uur 's middags donker, dat is toch niet leuk?!? Zit ik de hele dag binnen hard te werken terwijl het (nu nog) geweldig weer is buiten, mag ik eindelijk naar buiten en dan is het donker! Dat worden hele saaie avonden ... Fietsen is niet aan te raden - dat is overdag al gevaarlijk dus laat staan in het donker - er is hier vrij weinig leuks op tv en ik ben niet lid van een sportclub ofzo ... misschien moet ik dan me dan maar gaan vermaken in de keuken, koekjes bakken ofzo ;)

Op de universiteit begint het gelukkig eindelijk ergens op te lijken, deze week zijn de labs weer open gelukkig. Donderdag en vrijdag worden dus labdagen, donderdag piranha cleaning van wat glasplaatjes en er zilver op evaporeren en vrijdag eens kijken of ik hier ook een beetje overweg kan met de spectrofotometer. Dat laatste zou geen probleem moeten zijn, maar het apparaat wordt hier wel SCary genoemd ipv Cary en dat schijnt niet voor niets te zijn ...
Veel interessanter zijn natuurlijk de dingen die ik in het weekend gedaan heb, zeker voor de niet zo physisch chemici onder ons. Afgelopen zaterdag ben ik de hele dag bezig geweest met voorbereidingen van mijn dinner party. De beste winkel voor verse groente, fruit en andere kaas dan cheddar is naar mijn mening Harris Farm, geweldig winkel ... kijk maar!Ja, wel een beetje vreemd gesitueerd zo in de kelder van een parkeergarage maar wel groot! En de beste winkel als je een dinner party organiseerd :) Ik had hiervoor Ken (Canadees van de vakgroep), Lénaïc en Michelle (oud huisgenoten; de eerste Frans en de tweede Aussie) op bezoek. Het was een erg gezellig avond met lekker eten en het dessert bij kaarslicht tijdens earth hour. Daarna ben ik naar de Ierse dames geweest op hun tweede housewarming - een goed excuus om mensen uit te nodigen en veel te drinken? Zondag was het voor de verandering lekker weer, dus besloten Ruben en ik naar het strand te gaan (Naill was ziek/ katerig dus bleef thuis, domme jongen) alwaar er veel mensen, veel zon, zand en kalm water was. Het was een heerlijk weekend dus.

Enne, de winter/zomertijd omschakeling houdt in dat het tijdsverschil vanaf komende zondag 8 uur is - voor het geval je het je afvroeg :)

Paashazen!!!

Of nee, niet één paashaas eigenlijk. Die zijn hier namelijk heel duur en Australische chocolade is niet echt lekker ... Geen paashaas voor mij dus dit jaar (maar ik heb wel koekjes gebakken). Gelukkig hadden we hier niet de koudste Pasen sinds jaren... Niet dat het weer nu heel erg geweldig was, maar 23 graden, bewolkt, wat zon en af en toe een bui is in ieder geval een stuk beter dan bij jullie ;) Hoewel de Paasdagen over het algemeen een familie aangelegenheid is, heb ik me ook prima vermaakt zonder.
Het begon donderdagavond al met een toga party op de uni, we besloten met z'n allen (Ruben, Naill, Ierse dames en ik) in thema te gaan. Links voor de kijkers mijn Duitse/Australische huisgenoot, Ruben en rechts voor de kijkers mijn (nieuwe) Ierse huisgenoot Naill.Na fijn uitslapen op een regenachtige Goede vrijdag ben ik fijn een stukje gaan fietsen. Nou ja, fietsen in het centrum van Sydney is niet echt fijn te noemen aangezien mensen hier absoluut niet gewend zijn aan fietsers en nog belangrijker: dat de fietspaden die van en naar het centrum lopen NIET verbonden zijn met elkaar door het centrum ... rare mensen die Aussies. Ik had toch de hele middag de tijd, dus ben ik maar naar en over de Harbour Bridge gefietst. De beloning was een prachtig uitzicht op Sydney: Zaterdag was het prima weer en heb ik me vermaakt op het (niet lachen) Hoopla festival in Darling Harbour. Een gratis festival met allerlei acrobatiek acts, in één woord: briljant!
Zondag, eerste Paasdag, was het de beurt aan de Royal Easter Show in het Sydney Olympic Park (home of the 2000 Olympics). Dat ligt een beetje uit het centrum en aangezien alle soorten openbaar vervoer inbegrepen waren bij het ticket, dacht ik de snelle ferry te nemen ... helaas stopte deze niet bij het Olympic Park (waarom zou je de timetable bekijken?!?) en bevond ik me na een uur varen in Parramatta. Helaas stopte de ferry op de terugweg daar ook niet, dus moest ik naar het treinstation lopen om uiteindelijk nog een extra 45 minuten later aan te komen. Gelukkig was de veertocht het absoluut waard (zie onderstaande foto) en hij was nog gratis ook :).De Paasshow zelf was wel iets bijzonders, een aparte combinatie van wedstrijden en shows met allerlei soorten vee, een soort attractiepark, parades, kunst, mode, eten enzovoorts. Ook waren er verschillende andere shows, zoals een show met een hypnotiseur en acrobatiek. De beste beschrijving is denk ik dat het een soort kruising van kermis en festival in de ruimste zin van het woord is. Een beetje vreemd dus, maar wel leuk.
's Avonds vierden de Ierse dames hun housewarming met een Paasthema, namelijk een "egg hunt" met een bijzondere alcoholische afsluiting. Je moest namelijk afhankelijk van je hoeveelheid gevonden eitjes en de kleuren een aantal shots van een likeur naar keuze drinken. Deze gezellige boel zorgde er wel voor dat ik tweede Paasdag enkel wat ben wezen fietsen en naar het strand ben geweest.
Het lange weekend is weer voorbij, dus het werk is weer begonnen ... en ja, ik ben eindelijk echt aan het werk. Ik heb vorige week mijn allereerste sample gemaakt en heb up-conversion gemeten! Helaas zijn de labs deze week dicht (vanwege een algemeen onderhoud ofzo), maar vanaf volgende week mag ik eindelijk echt het lab op :D

Voor foto's van mijn "koekjes", mensen in toga's, uitzichten, Hoopla festival en de Royal Easter Show ... zie de link ->

St. Patrick's day

Zoals iedereen natuurlijk (?) weet is St. Patrick de beschermheilige van Ierland. Aangezien de Ieren wel van een feestje houden, wordt zijn verjaardag ieder jaar uitgebreid geviert met een parade, veel groen geklede mensen en natuurlijk heel veel alcohol. Natuurlijk wordt St. Paddy's day -zoals het ook wel genoemd wordt- niet alleen in Ierland gevierd, maar ook elders ter wereld. Een van de plaatsen is zoals je wel kan raden ... Sydney en omdat ik op dit moment 3 Ieren in huis heb, moest dat natuurlijk gevierd worden. Om 12 uur begon de parade in het centrum van de stad, met als een van de grootste grappen de onderstaande kraan die tegen de monorail aanbotste, omdat ie te hoog was.

Gelukkig kon de kraan lager en ging hij onder luid gejuig er alsnog onderdoor. Na deze redelijk korte parade -niet eens een heel rondje om Hyde Park- werd er natuurlijk verder gedronken in het park in de schaduw of zon. In ieder geval daar waar je niet zo snel gespot werd door de politie aangezien ze speciaal voor deze family day een alcoholverbod hadden afgekondigd in het park :). In een afgeschermd deel van het park mocht wel gedronken worden, dus raad eens waar het lekker druk en groen was...Toen het wat frisser begon te worden buiten werd de hele boel natuurlijk verplaatst naar een van de Ierse pubs in de stad. Nou moet je natuurlijk niet denken dat er blijkbaar een hele hoop Ieren in Sydney/Australië wonen, want op 17 maart (of in dit geval 16, omdat 17 een maandag was) is iedereen die ergens Ierse voorouders heeft, natuurlijk 100% Iers. Zelfs al hebben ze een ontzettend Australisch accent. Anyways, dat was het wel weer over afgelopen weekend ... hierbij nog leuke foto van mij en mijn nieuwe huisgenoot Naill waarbij we (elkaar) mooi onder de tafel dronken :)

Blue Mountains

G'day mates, hier wederom jullie favoriete reporter Down Under.
Zoals belooft een stukje over ons avontuur in de Blue Mountains. Eerst maar even wat algemene informatie; de Blue Mountains liggen op zo'n 100 km afstand van Sydney, maken deel uit van de Great Dividing Range, de meest kenmerkende rotsformatie heeft de naam The Three Sisters en heeft het spoor met de steilste helling ter wereld.

De Blue Mountains danken hun naam aan de blauwe gloed boven de bomen die veroorzaakt wordt door een hele fijne laaghangende mist van eucalyptus olie. Het ruikt er dus ook best lekker :)Om te zorgen dat we genoeg tijd hadden om rond te lopen, vertrokken we met de bus vanaf mijn huis om half 8, die om 10 voor 8 een keer kwam zodat we alsnog moesten haasten naar onze trein. Na een fijne twee uur in de trein (met een beetje wiskunde, jep de treinen rijden hier l a n g z a a m . . .) kwamen we aan in Katoomba, alwaar we een paar kilometer moesten lopen om bij het national park te komen. Eenmaal daar aangekomen hadden we een prachtig uitzicht, want we troffen per toeval het beste weer sinds dagen. Vanaf dit punt zijn we een wandeling gaan maken langs de klif tot aan een pass waar we naar beneden de vallei in konden via een pad met (hoorden we later) 1000 treden. We gingen langs een aantal mooie watervallen en dwars door de bossen om uiteindelijk na 4/5 km in de vallei uit te komen bij de steepest incline railway ter wereld. En dat was steil! We hebben ongeveer de hele middag gewandeld en hebben net de laatste trein omhoog gered (anders hadden we nog een keer een hele hoop trappen op gemoeten). Daarna zijn we nog even gaan kijken bij de Katoomba watervallen, hebben we in een politie-auto gereden*, gegeten en zijn we terug naar Sydney getreind. En terug duurden die twee uur een stuk langer aangezien het na 8en donker is. Over de rest van de week valt eigenlijk verder niet zoveel te zeggen, behalve dan dat Ramon die maandag weer vertrokken is ... eindelijk weer het bed voor mezelf alleen ;)

*Dat was dan ook het enige coole aan het verliezen/ gestolen worden van mijn portemonee met (niet weinig) geld, (bank)pasjes, studentenkaarten en vooral ook: rijbewijs. Inmiddels is de kans ook niet zo groot meer dat ie ooit nog teruggevonden wordt ... *zucht*

I'm back!!!

Jaja, eindelijk weer terug in de wereld van genoeg drinkwater, internet, mobiel bereik en natuurlijk de universiteit. Om jullie deelgenoot te maken van alle avonturen die Ramon en ik beleefd hebben de afgelopen weken, vinden jullie hieronder in 3 delen onze reizen samengevat. Er staan slechts enkele van de 1500 feauteaux op die we gemaakt hebben, maar er zullen er snel meer te vinden zijn in mijn webalbums via de links aan de rechterkant. Ik kan in ieder geval wel vast zeggen dat we ontzettend genoten hebben van het reizen in dit geweldige land en dat we inmiddels ook echte Aussies hebben ontmoet. Echte Aussies die je niet aan de kust vind, van die Aussies die uitspraken hebben als "G'day mate, just hop on the bus and I'll tell u where we're going!", "Fair dinkum!" en naar mannen en vrouwen refereren als "blokes and Sheila's". En we hebben allerlei dieren in hun natuurlijke omgeving gezien. Koala's, kangaroos, emoes, adelaars, rozé kakatoes, possums, een echidna, zeehonden, pinguins om maar eens wat op te noemen...We zijn alweer een paar dagen terug in Sydney en terwijl ik alweer hard aan het werk ben, is Ramon Sydney aan het verkennen ... maar we hebben in ieder geval het weekend nog :) Morgen vertrekken we voor een korte trip naar de Blue Mountains, dus daarover volgende week meer! Dat was het qua algemene informatie, veel plezier bij het lezen van onze vakantieavonturen!!

Outback safari - vakantie deel 4

Eenmaal in Adelaide hebben we ons prima vermaakt en een beetje de stad verkent, dat was makkelijk te doen in 1 dag ... zo groot is het centrum van Adelaide namelijk niet. Gelukkig maar want het bleek dat we die rustdag wel nodig hadden voor ons grote Outback avontuur. Op een vroege maandagmorgen werden we opgehaald door onze gids Buzz, een echte Aussie, zich voorstelde en meedeelde dat als we hem nodig hadden we "just knock woods" hoefden te doen (kloppend op zijn hoofd). De eerste dag zijn we vanaf Adelaide via Claire valley (waar wijn wordt geproduceerd) en de Yarambulla caves naar de Flinders Ranges gereden waar we overnacht hebben in Parachilna. In Parachilna kregen we een barbie (Oz woord voor bbq) met kameelworstjes, emoeburgers en kangaroelapjes hmmm best lekker muv de kameel, want die smaakte nergens naar. Parachilna is een "dorp" met 3 inwoners, een hotel en een spoorbaan waar een trein van 2.8 km met 160-180 wagons 's avonds langsrijd ... en het staat nog op de kaart ook :). De dag erna gingen we via een dirtroad naar Blinman waar een oude kopermijn te zien was en van daaruit naar Wilpena Pound om Mount Ohlssen Bagge te beklimmen. De tocht behelsde een klim naar 2.5 km hoogte via een 3 km lang parcours, niet voor mietjes dus ... en eigenlijk ook niet voor een zieke Veronique die de tocht toch echt "zum kotzen" vond (letterlijk dus) op het heetst van de dag. Het uitzicht was gelukkig wel magnifiek, maar er werd dus wederom bevestigd dat je in Oz eerst een berg moet beklimmen voordat je wat te zien krijgt :).
Na een overnachting op een remote sheepstation haden we een dag rijden voor de boeg naar Coober Pedy. Een mijnstadje waar het grootste deel van de wereldhoeveelheid (natuurlijk) opaal vandaan komt. We hebben hier overnacht zoals 70% van de locals dat ook doet, namelijk in een "dug out" inderdaad een huis uitgegraven in een berg van steen. We kregen een mooie rondleiding door het stadje, door een ondergronds huis en een oude opaalmijn. Heel erg interessant allemaal, zeker als je weet dat opaal niets anders is dan een colloidaal kristal van silica met water in de holtes.
Na wederom een hele dag rijden en een half uurtje hout sprokkelen voor het kampvuur hebben we overnacht vlakbij Kings Canyon, waar we mochten proberen om didgeridoo te spelen! De volgende ochtend was het weer voor zonsopgang opstaan, want dan konden we de zon zien opkomen tijdens onze wandeling door de Kings Canyon. Een heel mooi gezicht zoals je je wellicht kan voorstellen. Na Kings Canyon met de Garden of Eden was Kata Tjuta aan de beurt voor een bezoekje. Deze bergen zijn ook wel bekend als "the Olga's" en liggen in de buurt van (in Aussie termen dan) Uluru (Ayers Rock). 's avonds zijn we dan ook naar het sunset circus gereden bij Uluru, waar we aankwamen in onze bus met circusmuziek met onze armen uit de ramen wapperend ... Ja het was een gezellig bus; de bus met Buzz. De laatste dag was het wederom vroeg op voor een goed doel, namelijk zonsopkomst tijdens een wandeling rondom Uluru. Het is toch wel een heel bijzondere rots, zeker door de verhalen van de Aboriginals die Buzz ons vertelde. Dat was het einde van onze tocht door the red centre, 's avonds hebben we met z'n allen voor het laatst gegeten in Alice Springs en scheidden ons aller wegen. voor ons betekende dat ook helaas het eind van onze reisavonturen en na een dagje Alice zijn we dan ook weer terug in de bewoonde wereld aangekomen.

The great ocean road - vakantie deel 3

Eenmaal in Melbourne aangekomen, hadden we twee dagen om de stad te bezichtigen ... Absoluut heel anders dan Sydney, maar ook veel gelijkenissen. Er zijn veel belangrijke overheidsgebouwen, veel zandstenen gebouwen tussen glazen kantoorflats en natuurlijk veel winkelcentra net als in Sydney. Dat zijn wel de belangrijkste overeenkomsten denk ik, Melbourne doet veel Europeser aan. Dat komt denk ik voor het grootste deel doordat er trams rijden en er dus brede straten zijn en doordat de populatie Aziaten er een stuk kleiner is. We zijn op de Rialto towers geweest om een breed beeld van de stad te krijgen en de Formule 1 racebaan te zien natuurlijk (ben je al jaloers Daan?). Natuurlijk hebben we alle belangrijke plekjes in de stad gezien, zoals Flinders station, Federation Square, the Old Treasury en de Fitzroy gardens alwaar we na zonsondergang een hele hoop possums gezien hebben. Die possums waren trouwens helemaal niet schuw, maar toen blijkbaar vonden dat we weg moesten werd Ramon gekrabd en ik gebeten (!) door een van de beestjes.
De volgende dag hebben we onze Wicked campervan opgehaald, we waren voor de komende 5 nachten eigenaar van de enige echte Bart Simpson van, een benzine slurpende Mitsubishi waar duidelijk niet altijd even goed voor gezorgd was ... Toen we een heuveltje in Lorne trokken (ik natuurlijk weer) raakte de motor bijna oververhit en hebben we een half uur de motor af laten koelen alvorens we naar de Ersekin falls reden. Gelukkig had mijn trouwe Rough guide gewaarschuwd voor de steile afdaling naar de watervallen, dus zijn we dat maar gaan lopen. Naast moeite met heuveltjes, had Bartje ook enigzins moeite met wakker worden na nachtelijke regen ... net als wij overigens want het "bed" in de van zorgde voor beurse plekken op schouders en heupen. Dat was dan de eerste dag op de great ocean road die absoluut wel de klassificering great verdient. We hebben die dag ook een uurtje in het water doorgebracht bij Roadknight point, want het was echt superheet die dag. De volgende dag was dat (helaas) over, want we werden wakker met regen. Gelukkig stopte de regen voor de middag en zijn we naar Cape Otway gereden waar we onderweg totaal 5 koala's hebben gespot. Weer terug op de ocean road hebben we vele stops gemaakt, onder andere bij de Twelve Apostles, de Lord Arch Gorge en de London bridge. We zijn uiteinde gestopt in Port Fairy waar een kolonie Mocking birds nestelde en dat was dan alweer het einde van de great ocean road die wel geweldig is, maar niet zo lang ("slechts" 180 km).
De dag erna zijn we naar Cape Bridgewater gereden om te kijken naar de kolonie zeehonden die daar huisde. Daar kwamen we er wederom achter dat je eerst een berg moet beklimmen in Oz voordat je wat te zien krijgt. Dit keer was het de hoogste coastal cliff van Victoria! Vanuit daar zijn we landinwaards gereden naar de wijnregio tussen Coonawarra en Pathaway. We hebben overnacht op een natuurcamping bij de Naracoorte caves waar de kangaroes vrolijk rondhupsten en waar we vroeg in de morgen een van de Limestone caves bezocht hebben. Na Pathaway besloten we terug te gaan richting de kust om daar de lagunes te zien. Of dat zo verstandig was, blijft de vraag ... het was in ieder geval een hele ervaring om over een zeer smalle weg door het midden van niets (next service: 90 km) te rijden met zoveel wind dat er overal om ons heen zandhozen ontstonden. Van de lagunes was namelijk niet heel veel te zien ... door de droogte van de zomer, waren alle meertjes namelijk nogal droog. Voordat we de volgende dag weer afscheid moesten nemen van Bart zijn we in Hahndorf, een oud Duits kolonisten dorp, gebleven waar we schitzel en wurst gegeten hebben met een lekker glas Duits tapbier dabei (voor Protonezen: debije natuurlijk). De volgende dag zijn we dus naar Adelaide gereden waar het geen sinecure was om een kamer te krijgen aangezien er een evenement was in de stad (wat wij natuurlijk weer niet wisten). Aldus is het tijd om over te schakelen naar "Outback safari - vakantie deel 4".

Tasmania - vakantie deel 2

Zondag om 5 uur was het dan zover ... we werden opgehaald om via Melbourne naar Hobart op Tasmania te vliegen. En daar begonnen de problemen, we moesten al ons fruit en eten inleveren vanwege tja enge ziekten? en het bleek dat je toch wel ontzettend 20ste eeuws was als je geen credit card had. Een auto huren blijkt absoluut onmogelijk zonder en mooi niet dat ze snapten dat het in Europa helemaal niet de normaalste zaak van de wereld is :S. Zondag en maandag hebben we in Hobart rondgekeken, want maandag bleek een vrije dag te zijn op Tassie vanwege de regatta. Daar zijn we dan dus ook maar heen gegaan, want een auto regelen op een vakantiedag is ook onmogelijk ... gelukkig werd dat dan weer enigzins goedgemaakt door muziek en vuurwerk als afsluiting van de dag. Dinsdag was het dan eindelijk gelukt, we hadden een auto! En wat voor 1 ... een Suksukie Ignis met redelijk wat schade, maar ach dan maakt een krasje meer of minder ook niet uit :). Eerste stop was Mount Wellington vanwaar we een machtig mooi uitzicht hadden over Hobart en de regio. Helaas begon het wel te regenen en was de bochtige steile weg naar beneden niet het leukst om te rijden met een handgeschakelde auto aan de "verkeerde" kant van de weg. En om maar eens een voorbeeld te geven van Australisch chauvinisme: "Really? Do Europeans drive on the right side?"
Anyways, daarna zijn we in de regen naar Bicheno gereden, een van de badplaatsen aan de oostkust van het eiland. Wij lieten ons door regen en wind niet tegenhouden en zijn naar het blowhole gelopen, dat is een plek waar de golven hoog de kust opspringen. Op deze plek in Bicheno maken de fairy pinguins hier handig gebruik van om aan land te komen om te overnachten. Na onze eigen overnachting zijn we de volgende dag naar het Freycinet National Park gereden en hebben daar een flinke wandeling gemaakt naar de Wineglass bay lookout en het strand zelf. Aldaar was een wallabie aanwezig om te kijken of de toeristen nog iets lekkers bij zich hadden, hoewel ze Ramons gras ook prima vonden :). De volgende dag hebben we een stuk landinwaards gereden over bochtige en steile "highways" om te gaan kijken bij de St Columba falls die een 90 meter naar beneden vallen in het regenwoud en waarvan het water goed drinkbaar was. 's Middags zijn we naar Launceston gereden en hebben we de Cataract gorge bezocht en een frisse duik in het ijskoude water was het einde van een lange dag. De laatste dag toeren op Tasmania hebben we de Heritage Highway gereden terug naar Hobart. Onderweg zagen we oude plaatsjes, veel veeteelt, muggenzwermen, gravelroads en convict built bridges (dat is niet zo vreemd aangezien Tassie heel lang enkel een strafkolonie is geweest onder de angstinboezemdende naam "Van Diemensland"). In Hobart hebben we 's avonds nog een leuke dinner cruise gedaan op een oude ferry waarbij we de hele haven hebben doorkruist. De volgende ochtend was het alweer tijd om naar Melbourne te vliegen, daarover meer in "The great ocean road - vakantie deel 3".

Queensland - vakantie deel 1

Hallo allemaal!
Nu ja, zoals jullie gelezen hebben in mijn vorige blog is mijn vakantietijd aangebroken! Op dit moment ben ik even (dwz 36 uur) terug in Sydney, dus tijd om even een back-up van de Queensland-vakantie foto's te maken en er een paar hier op te gooien om jullie, mijn trouwe lezers, tevreden te houden. Mijn vakantie in Queensland zit er helaas op, ik ga de warmte, de muggen, de regen en de vochtigheid vast missen ;) Hoewel, in Sydney regent het ook weer fijn ... de natste zomer in "eeuwen" aldus meteorologen.
Mijn ouders heb ik dus achtergelaten in hun campervan, zij reizen met z'n twee verder naar Sydney om dan op de 23ste terug te vliegen naar het koude Nederland. Ik ben gisteren dus teruggevlogen om Ramon op te halen van het vliegveld en morgen gaan we op het belachelijke tijdstip van 6.15 am vliegen naar Hobart, Tasmania om aan onze reis samen te beginnen. Even in het kort voor alle nieuwsgierige CMI-ers: eerst een kleine week Tasmania, dan 2 dagen Melbourne, dan de great ocean road door Victoria en South Australia, dan 2 dagen Adelaide en dan een 6 daagse tour naar Alice Springs met oa Coober Peddy, the Olga's en Ayers Rock (of Uluru) voordat we op 4 maart weer terugvliegen naar Sydney.
Hieronder heb ik een aantal foto's gezet die wel een goeie impressie geven van Queensland en de dingen die ik daar gezien heb. Meer foto's zullen absoluut volgen, ik heb er totaal 295 gemaakt namelijk :). Even in het kort wat ik allemaal gezien heb: regenwoud (krokodillen): great barrier reef (nemo): Withsunday Islands (leguaan en schildpad): Queensland kustregio (kangaroo's en koala's)
en nog veeeeeeeel meer. Dat meer, dat volgt later. Ik ga slapen, want de taxi komt al over 5 uur en Ramon ligt al te snurken! See ya later!