Paashazen!!!

Of nee, niet één paashaas eigenlijk. Die zijn hier namelijk heel duur en Australische chocolade is niet echt lekker ... Geen paashaas voor mij dus dit jaar (maar ik heb wel koekjes gebakken). Gelukkig hadden we hier niet de koudste Pasen sinds jaren... Niet dat het weer nu heel erg geweldig was, maar 23 graden, bewolkt, wat zon en af en toe een bui is in ieder geval een stuk beter dan bij jullie ;) Hoewel de Paasdagen over het algemeen een familie aangelegenheid is, heb ik me ook prima vermaakt zonder.
Het begon donderdagavond al met een toga party op de uni, we besloten met z'n allen (Ruben, Naill, Ierse dames en ik) in thema te gaan. Links voor de kijkers mijn Duitse/Australische huisgenoot, Ruben en rechts voor de kijkers mijn (nieuwe) Ierse huisgenoot Naill.Na fijn uitslapen op een regenachtige Goede vrijdag ben ik fijn een stukje gaan fietsen. Nou ja, fietsen in het centrum van Sydney is niet echt fijn te noemen aangezien mensen hier absoluut niet gewend zijn aan fietsers en nog belangrijker: dat de fietspaden die van en naar het centrum lopen NIET verbonden zijn met elkaar door het centrum ... rare mensen die Aussies. Ik had toch de hele middag de tijd, dus ben ik maar naar en over de Harbour Bridge gefietst. De beloning was een prachtig uitzicht op Sydney: Zaterdag was het prima weer en heb ik me vermaakt op het (niet lachen) Hoopla festival in Darling Harbour. Een gratis festival met allerlei acrobatiek acts, in één woord: briljant!
Zondag, eerste Paasdag, was het de beurt aan de Royal Easter Show in het Sydney Olympic Park (home of the 2000 Olympics). Dat ligt een beetje uit het centrum en aangezien alle soorten openbaar vervoer inbegrepen waren bij het ticket, dacht ik de snelle ferry te nemen ... helaas stopte deze niet bij het Olympic Park (waarom zou je de timetable bekijken?!?) en bevond ik me na een uur varen in Parramatta. Helaas stopte de ferry op de terugweg daar ook niet, dus moest ik naar het treinstation lopen om uiteindelijk nog een extra 45 minuten later aan te komen. Gelukkig was de veertocht het absoluut waard (zie onderstaande foto) en hij was nog gratis ook :).De Paasshow zelf was wel iets bijzonders, een aparte combinatie van wedstrijden en shows met allerlei soorten vee, een soort attractiepark, parades, kunst, mode, eten enzovoorts. Ook waren er verschillende andere shows, zoals een show met een hypnotiseur en acrobatiek. De beste beschrijving is denk ik dat het een soort kruising van kermis en festival in de ruimste zin van het woord is. Een beetje vreemd dus, maar wel leuk.
's Avonds vierden de Ierse dames hun housewarming met een Paasthema, namelijk een "egg hunt" met een bijzondere alcoholische afsluiting. Je moest namelijk afhankelijk van je hoeveelheid gevonden eitjes en de kleuren een aantal shots van een likeur naar keuze drinken. Deze gezellige boel zorgde er wel voor dat ik tweede Paasdag enkel wat ben wezen fietsen en naar het strand ben geweest.
Het lange weekend is weer voorbij, dus het werk is weer begonnen ... en ja, ik ben eindelijk echt aan het werk. Ik heb vorige week mijn allereerste sample gemaakt en heb up-conversion gemeten! Helaas zijn de labs deze week dicht (vanwege een algemeen onderhoud ofzo), maar vanaf volgende week mag ik eindelijk echt het lab op :D

Voor foto's van mijn "koekjes", mensen in toga's, uitzichten, Hoopla festival en de Royal Easter Show ... zie de link ->

St. Patrick's day

Zoals iedereen natuurlijk (?) weet is St. Patrick de beschermheilige van Ierland. Aangezien de Ieren wel van een feestje houden, wordt zijn verjaardag ieder jaar uitgebreid geviert met een parade, veel groen geklede mensen en natuurlijk heel veel alcohol. Natuurlijk wordt St. Paddy's day -zoals het ook wel genoemd wordt- niet alleen in Ierland gevierd, maar ook elders ter wereld. Een van de plaatsen is zoals je wel kan raden ... Sydney en omdat ik op dit moment 3 Ieren in huis heb, moest dat natuurlijk gevierd worden. Om 12 uur begon de parade in het centrum van de stad, met als een van de grootste grappen de onderstaande kraan die tegen de monorail aanbotste, omdat ie te hoog was.

Gelukkig kon de kraan lager en ging hij onder luid gejuig er alsnog onderdoor. Na deze redelijk korte parade -niet eens een heel rondje om Hyde Park- werd er natuurlijk verder gedronken in het park in de schaduw of zon. In ieder geval daar waar je niet zo snel gespot werd door de politie aangezien ze speciaal voor deze family day een alcoholverbod hadden afgekondigd in het park :). In een afgeschermd deel van het park mocht wel gedronken worden, dus raad eens waar het lekker druk en groen was...Toen het wat frisser begon te worden buiten werd de hele boel natuurlijk verplaatst naar een van de Ierse pubs in de stad. Nou moet je natuurlijk niet denken dat er blijkbaar een hele hoop Ieren in Sydney/Australië wonen, want op 17 maart (of in dit geval 16, omdat 17 een maandag was) is iedereen die ergens Ierse voorouders heeft, natuurlijk 100% Iers. Zelfs al hebben ze een ontzettend Australisch accent. Anyways, dat was het wel weer over afgelopen weekend ... hierbij nog leuke foto van mij en mijn nieuwe huisgenoot Naill waarbij we (elkaar) mooi onder de tafel dronken :)

Blue Mountains

G'day mates, hier wederom jullie favoriete reporter Down Under.
Zoals belooft een stukje over ons avontuur in de Blue Mountains. Eerst maar even wat algemene informatie; de Blue Mountains liggen op zo'n 100 km afstand van Sydney, maken deel uit van de Great Dividing Range, de meest kenmerkende rotsformatie heeft de naam The Three Sisters en heeft het spoor met de steilste helling ter wereld.

De Blue Mountains danken hun naam aan de blauwe gloed boven de bomen die veroorzaakt wordt door een hele fijne laaghangende mist van eucalyptus olie. Het ruikt er dus ook best lekker :)Om te zorgen dat we genoeg tijd hadden om rond te lopen, vertrokken we met de bus vanaf mijn huis om half 8, die om 10 voor 8 een keer kwam zodat we alsnog moesten haasten naar onze trein. Na een fijne twee uur in de trein (met een beetje wiskunde, jep de treinen rijden hier l a n g z a a m . . .) kwamen we aan in Katoomba, alwaar we een paar kilometer moesten lopen om bij het national park te komen. Eenmaal daar aangekomen hadden we een prachtig uitzicht, want we troffen per toeval het beste weer sinds dagen. Vanaf dit punt zijn we een wandeling gaan maken langs de klif tot aan een pass waar we naar beneden de vallei in konden via een pad met (hoorden we later) 1000 treden. We gingen langs een aantal mooie watervallen en dwars door de bossen om uiteindelijk na 4/5 km in de vallei uit te komen bij de steepest incline railway ter wereld. En dat was steil! We hebben ongeveer de hele middag gewandeld en hebben net de laatste trein omhoog gered (anders hadden we nog een keer een hele hoop trappen op gemoeten). Daarna zijn we nog even gaan kijken bij de Katoomba watervallen, hebben we in een politie-auto gereden*, gegeten en zijn we terug naar Sydney getreind. En terug duurden die twee uur een stuk langer aangezien het na 8en donker is. Over de rest van de week valt eigenlijk verder niet zoveel te zeggen, behalve dan dat Ramon die maandag weer vertrokken is ... eindelijk weer het bed voor mezelf alleen ;)

*Dat was dan ook het enige coole aan het verliezen/ gestolen worden van mijn portemonee met (niet weinig) geld, (bank)pasjes, studentenkaarten en vooral ook: rijbewijs. Inmiddels is de kans ook niet zo groot meer dat ie ooit nog teruggevonden wordt ... *zucht*

I'm back!!!

Jaja, eindelijk weer terug in de wereld van genoeg drinkwater, internet, mobiel bereik en natuurlijk de universiteit. Om jullie deelgenoot te maken van alle avonturen die Ramon en ik beleefd hebben de afgelopen weken, vinden jullie hieronder in 3 delen onze reizen samengevat. Er staan slechts enkele van de 1500 feauteaux op die we gemaakt hebben, maar er zullen er snel meer te vinden zijn in mijn webalbums via de links aan de rechterkant. Ik kan in ieder geval wel vast zeggen dat we ontzettend genoten hebben van het reizen in dit geweldige land en dat we inmiddels ook echte Aussies hebben ontmoet. Echte Aussies die je niet aan de kust vind, van die Aussies die uitspraken hebben als "G'day mate, just hop on the bus and I'll tell u where we're going!", "Fair dinkum!" en naar mannen en vrouwen refereren als "blokes and Sheila's". En we hebben allerlei dieren in hun natuurlijke omgeving gezien. Koala's, kangaroos, emoes, adelaars, rozé kakatoes, possums, een echidna, zeehonden, pinguins om maar eens wat op te noemen...We zijn alweer een paar dagen terug in Sydney en terwijl ik alweer hard aan het werk ben, is Ramon Sydney aan het verkennen ... maar we hebben in ieder geval het weekend nog :) Morgen vertrekken we voor een korte trip naar de Blue Mountains, dus daarover volgende week meer! Dat was het qua algemene informatie, veel plezier bij het lezen van onze vakantieavonturen!!

Outback safari - vakantie deel 4

Eenmaal in Adelaide hebben we ons prima vermaakt en een beetje de stad verkent, dat was makkelijk te doen in 1 dag ... zo groot is het centrum van Adelaide namelijk niet. Gelukkig maar want het bleek dat we die rustdag wel nodig hadden voor ons grote Outback avontuur. Op een vroege maandagmorgen werden we opgehaald door onze gids Buzz, een echte Aussie, zich voorstelde en meedeelde dat als we hem nodig hadden we "just knock woods" hoefden te doen (kloppend op zijn hoofd). De eerste dag zijn we vanaf Adelaide via Claire valley (waar wijn wordt geproduceerd) en de Yarambulla caves naar de Flinders Ranges gereden waar we overnacht hebben in Parachilna. In Parachilna kregen we een barbie (Oz woord voor bbq) met kameelworstjes, emoeburgers en kangaroelapjes hmmm best lekker muv de kameel, want die smaakte nergens naar. Parachilna is een "dorp" met 3 inwoners, een hotel en een spoorbaan waar een trein van 2.8 km met 160-180 wagons 's avonds langsrijd ... en het staat nog op de kaart ook :). De dag erna gingen we via een dirtroad naar Blinman waar een oude kopermijn te zien was en van daaruit naar Wilpena Pound om Mount Ohlssen Bagge te beklimmen. De tocht behelsde een klim naar 2.5 km hoogte via een 3 km lang parcours, niet voor mietjes dus ... en eigenlijk ook niet voor een zieke Veronique die de tocht toch echt "zum kotzen" vond (letterlijk dus) op het heetst van de dag. Het uitzicht was gelukkig wel magnifiek, maar er werd dus wederom bevestigd dat je in Oz eerst een berg moet beklimmen voordat je wat te zien krijgt :).
Na een overnachting op een remote sheepstation haden we een dag rijden voor de boeg naar Coober Pedy. Een mijnstadje waar het grootste deel van de wereldhoeveelheid (natuurlijk) opaal vandaan komt. We hebben hier overnacht zoals 70% van de locals dat ook doet, namelijk in een "dug out" inderdaad een huis uitgegraven in een berg van steen. We kregen een mooie rondleiding door het stadje, door een ondergronds huis en een oude opaalmijn. Heel erg interessant allemaal, zeker als je weet dat opaal niets anders is dan een colloidaal kristal van silica met water in de holtes.
Na wederom een hele dag rijden en een half uurtje hout sprokkelen voor het kampvuur hebben we overnacht vlakbij Kings Canyon, waar we mochten proberen om didgeridoo te spelen! De volgende ochtend was het weer voor zonsopgang opstaan, want dan konden we de zon zien opkomen tijdens onze wandeling door de Kings Canyon. Een heel mooi gezicht zoals je je wellicht kan voorstellen. Na Kings Canyon met de Garden of Eden was Kata Tjuta aan de beurt voor een bezoekje. Deze bergen zijn ook wel bekend als "the Olga's" en liggen in de buurt van (in Aussie termen dan) Uluru (Ayers Rock). 's avonds zijn we dan ook naar het sunset circus gereden bij Uluru, waar we aankwamen in onze bus met circusmuziek met onze armen uit de ramen wapperend ... Ja het was een gezellig bus; de bus met Buzz. De laatste dag was het wederom vroeg op voor een goed doel, namelijk zonsopkomst tijdens een wandeling rondom Uluru. Het is toch wel een heel bijzondere rots, zeker door de verhalen van de Aboriginals die Buzz ons vertelde. Dat was het einde van onze tocht door the red centre, 's avonds hebben we met z'n allen voor het laatst gegeten in Alice Springs en scheidden ons aller wegen. voor ons betekende dat ook helaas het eind van onze reisavonturen en na een dagje Alice zijn we dan ook weer terug in de bewoonde wereld aangekomen.

The great ocean road - vakantie deel 3

Eenmaal in Melbourne aangekomen, hadden we twee dagen om de stad te bezichtigen ... Absoluut heel anders dan Sydney, maar ook veel gelijkenissen. Er zijn veel belangrijke overheidsgebouwen, veel zandstenen gebouwen tussen glazen kantoorflats en natuurlijk veel winkelcentra net als in Sydney. Dat zijn wel de belangrijkste overeenkomsten denk ik, Melbourne doet veel Europeser aan. Dat komt denk ik voor het grootste deel doordat er trams rijden en er dus brede straten zijn en doordat de populatie Aziaten er een stuk kleiner is. We zijn op de Rialto towers geweest om een breed beeld van de stad te krijgen en de Formule 1 racebaan te zien natuurlijk (ben je al jaloers Daan?). Natuurlijk hebben we alle belangrijke plekjes in de stad gezien, zoals Flinders station, Federation Square, the Old Treasury en de Fitzroy gardens alwaar we na zonsondergang een hele hoop possums gezien hebben. Die possums waren trouwens helemaal niet schuw, maar toen blijkbaar vonden dat we weg moesten werd Ramon gekrabd en ik gebeten (!) door een van de beestjes.
De volgende dag hebben we onze Wicked campervan opgehaald, we waren voor de komende 5 nachten eigenaar van de enige echte Bart Simpson van, een benzine slurpende Mitsubishi waar duidelijk niet altijd even goed voor gezorgd was ... Toen we een heuveltje in Lorne trokken (ik natuurlijk weer) raakte de motor bijna oververhit en hebben we een half uur de motor af laten koelen alvorens we naar de Ersekin falls reden. Gelukkig had mijn trouwe Rough guide gewaarschuwd voor de steile afdaling naar de watervallen, dus zijn we dat maar gaan lopen. Naast moeite met heuveltjes, had Bartje ook enigzins moeite met wakker worden na nachtelijke regen ... net als wij overigens want het "bed" in de van zorgde voor beurse plekken op schouders en heupen. Dat was dan de eerste dag op de great ocean road die absoluut wel de klassificering great verdient. We hebben die dag ook een uurtje in het water doorgebracht bij Roadknight point, want het was echt superheet die dag. De volgende dag was dat (helaas) over, want we werden wakker met regen. Gelukkig stopte de regen voor de middag en zijn we naar Cape Otway gereden waar we onderweg totaal 5 koala's hebben gespot. Weer terug op de ocean road hebben we vele stops gemaakt, onder andere bij de Twelve Apostles, de Lord Arch Gorge en de London bridge. We zijn uiteinde gestopt in Port Fairy waar een kolonie Mocking birds nestelde en dat was dan alweer het einde van de great ocean road die wel geweldig is, maar niet zo lang ("slechts" 180 km).
De dag erna zijn we naar Cape Bridgewater gereden om te kijken naar de kolonie zeehonden die daar huisde. Daar kwamen we er wederom achter dat je eerst een berg moet beklimmen in Oz voordat je wat te zien krijgt. Dit keer was het de hoogste coastal cliff van Victoria! Vanuit daar zijn we landinwaards gereden naar de wijnregio tussen Coonawarra en Pathaway. We hebben overnacht op een natuurcamping bij de Naracoorte caves waar de kangaroes vrolijk rondhupsten en waar we vroeg in de morgen een van de Limestone caves bezocht hebben. Na Pathaway besloten we terug te gaan richting de kust om daar de lagunes te zien. Of dat zo verstandig was, blijft de vraag ... het was in ieder geval een hele ervaring om over een zeer smalle weg door het midden van niets (next service: 90 km) te rijden met zoveel wind dat er overal om ons heen zandhozen ontstonden. Van de lagunes was namelijk niet heel veel te zien ... door de droogte van de zomer, waren alle meertjes namelijk nogal droog. Voordat we de volgende dag weer afscheid moesten nemen van Bart zijn we in Hahndorf, een oud Duits kolonisten dorp, gebleven waar we schitzel en wurst gegeten hebben met een lekker glas Duits tapbier dabei (voor Protonezen: debije natuurlijk). De volgende dag zijn we dus naar Adelaide gereden waar het geen sinecure was om een kamer te krijgen aangezien er een evenement was in de stad (wat wij natuurlijk weer niet wisten). Aldus is het tijd om over te schakelen naar "Outback safari - vakantie deel 4".

Tasmania - vakantie deel 2

Zondag om 5 uur was het dan zover ... we werden opgehaald om via Melbourne naar Hobart op Tasmania te vliegen. En daar begonnen de problemen, we moesten al ons fruit en eten inleveren vanwege tja enge ziekten? en het bleek dat je toch wel ontzettend 20ste eeuws was als je geen credit card had. Een auto huren blijkt absoluut onmogelijk zonder en mooi niet dat ze snapten dat het in Europa helemaal niet de normaalste zaak van de wereld is :S. Zondag en maandag hebben we in Hobart rondgekeken, want maandag bleek een vrije dag te zijn op Tassie vanwege de regatta. Daar zijn we dan dus ook maar heen gegaan, want een auto regelen op een vakantiedag is ook onmogelijk ... gelukkig werd dat dan weer enigzins goedgemaakt door muziek en vuurwerk als afsluiting van de dag. Dinsdag was het dan eindelijk gelukt, we hadden een auto! En wat voor 1 ... een Suksukie Ignis met redelijk wat schade, maar ach dan maakt een krasje meer of minder ook niet uit :). Eerste stop was Mount Wellington vanwaar we een machtig mooi uitzicht hadden over Hobart en de regio. Helaas begon het wel te regenen en was de bochtige steile weg naar beneden niet het leukst om te rijden met een handgeschakelde auto aan de "verkeerde" kant van de weg. En om maar eens een voorbeeld te geven van Australisch chauvinisme: "Really? Do Europeans drive on the right side?"
Anyways, daarna zijn we in de regen naar Bicheno gereden, een van de badplaatsen aan de oostkust van het eiland. Wij lieten ons door regen en wind niet tegenhouden en zijn naar het blowhole gelopen, dat is een plek waar de golven hoog de kust opspringen. Op deze plek in Bicheno maken de fairy pinguins hier handig gebruik van om aan land te komen om te overnachten. Na onze eigen overnachting zijn we de volgende dag naar het Freycinet National Park gereden en hebben daar een flinke wandeling gemaakt naar de Wineglass bay lookout en het strand zelf. Aldaar was een wallabie aanwezig om te kijken of de toeristen nog iets lekkers bij zich hadden, hoewel ze Ramons gras ook prima vonden :). De volgende dag hebben we een stuk landinwaards gereden over bochtige en steile "highways" om te gaan kijken bij de St Columba falls die een 90 meter naar beneden vallen in het regenwoud en waarvan het water goed drinkbaar was. 's Middags zijn we naar Launceston gereden en hebben we de Cataract gorge bezocht en een frisse duik in het ijskoude water was het einde van een lange dag. De laatste dag toeren op Tasmania hebben we de Heritage Highway gereden terug naar Hobart. Onderweg zagen we oude plaatsjes, veel veeteelt, muggenzwermen, gravelroads en convict built bridges (dat is niet zo vreemd aangezien Tassie heel lang enkel een strafkolonie is geweest onder de angstinboezemdende naam "Van Diemensland"). In Hobart hebben we 's avonds nog een leuke dinner cruise gedaan op een oude ferry waarbij we de hele haven hebben doorkruist. De volgende ochtend was het alweer tijd om naar Melbourne te vliegen, daarover meer in "The great ocean road - vakantie deel 3".