G'day mates, hier wederom jullie favoriete reporter Down Under.
Zoals belooft een stukje over ons avontuur in de Blue Mountains. Eerst maar even wat algemene informatie; de Blue Mountains liggen op zo'n 100 km afstand van Sydney, maken deel uit van de Great Dividing Range, de meest kenmerkende rotsformatie heeft de naam The Three Sisters en heeft het spoor met de steilste helling ter wereld. 
De Blue Mountains danken hun naam aan de blauwe gloed boven de bomen die veroorzaakt wordt door een hele fijne laaghangende mist van eucalyptus olie. Het ruikt er dus ook best lekker :)
Om te zorgen dat we genoeg tijd hadden om rond te lopen, vertrokken we met de bus vanaf mijn huis om half 8, die om 10 voor 8 een keer kwam zodat we alsnog moesten haasten naar onze trein. Na een fijne twee uur in de trein (met een beetje wiskunde, jep de treinen rijden hier l a n g z a a m . . .) kwamen we aan in Katoomba, alwaar we een paar kilometer moesten lopen om bij het national park te komen. Eenmaal daar aangekomen hadden we een prachtig uitzicht, want we troffen per toeval het beste weer sinds dagen. Vanaf dit punt zijn we een wandeling gaan maken langs de klif tot aan een pass waar we naar beneden de vallei in konden via een pad met (hoorden we later) 1000 treden. We gingen langs een aantal mooie watervallen
en dwars door de bossen om uiteindelijk na 4/5 km in de vallei uit te komen bij de steepest incline railway ter wereld. En dat was steil!
We hebben ongeveer de hele middag gewandeld en hebben net de laatste trein omhoog gered (anders hadden we nog een keer een hele hoop trappen op gemoeten). Daarna zijn we nog even gaan kijken bij de Katoomba watervallen, hebben we in een politie-auto gereden*, gegeten en zijn we terug naar Sydney getreind. En terug duurden die twee uur een stuk langer aangezien het na 8en donker is. Over de rest van de week valt eigenlijk verder niet zoveel te zeggen, behalve dan dat Ramon die maandag weer vertrokken is ... eindelijk weer het bed voor mezelf alleen ;)
Om te zorgen dat we genoeg tijd hadden om rond te lopen, vertrokken we met de bus vanaf mijn huis om half 8, die om 10 voor 8 een keer kwam zodat we alsnog moesten haasten naar onze trein. Na een fijne twee uur in de trein (met een beetje wiskunde, jep de treinen rijden hier l a n g z a a m . . .) kwamen we aan in Katoomba, alwaar we een paar kilometer moesten lopen om bij het national park te komen. Eenmaal daar aangekomen hadden we een prachtig uitzicht, want we troffen per toeval het beste weer sinds dagen. Vanaf dit punt zijn we een wandeling gaan maken langs de klif tot aan een pass waar we naar beneden de vallei in konden via een pad met (hoorden we later) 1000 treden. We gingen langs een aantal mooie watervallen
en dwars door de bossen om uiteindelijk na 4/5 km in de vallei uit te komen bij de steepest incline railway ter wereld. En dat was steil!
We hebben ongeveer de hele middag gewandeld en hebben net de laatste trein omhoog gered (anders hadden we nog een keer een hele hoop trappen op gemoeten). Daarna zijn we nog even gaan kijken bij de Katoomba watervallen, hebben we in een politie-auto gereden*, gegeten en zijn we terug naar Sydney getreind. En terug duurden die twee uur een stuk langer aangezien het na 8en donker is. Over de rest van de week valt eigenlijk verder niet zoveel te zeggen, behalve dan dat Ramon die maandag weer vertrokken is ... eindelijk weer het bed voor mezelf alleen ;)
3 opmerkingen:
:o Das balen, dat je portemonee weg is. 't Ziet er wel ontzettend mooi uit daar, hele heldere lucht daar. Dat Ramon nu weg is betekent dus dat je echt weer aan het onderzoek gaat, of heb je nog wat tripjes in de planning staan?
x
En nu?
Wel echt ontzettend K*T dat je je papieren kwijt bent. Hopelijk komt alles goed.
Keep us posted!!!
Da's flink balen inderdaad! Maar als ik die verhalen en foto's zie moet je je daardoor natuurlijk niet laten ontmoedigen om nog veel meer te reizen! Paar dagen door de week voor je onderzoek, en lange weekenden om het land te zien? :D
Succes, en groetjes,
Bob
Een reactie posten