Flying without wings, oh no!

Hallo allemaal, zoals jullie wel weten zou ik nu onderweg naar huis moeten zijn na een fijne laatste week in Sydney. Zaterdag een fijne afsluitende barbie (Australische barbecue) op het strand gehad met veel vrienden, het was in ieder geval erg gezellig en gelukkig ook heel goed weer! Foto's komen later en wellicht ook meer tekst, want op dit moment zit ik op Sydney International Airport te wachten op mijn vlucht die minimaal 4 uur vertraagd is! Maar gelukkig is het buiten hondenweer, dus is het verstandig om binnen te blijven ...
Tot snel! (hoop ik)

Verjaardagen en South coast trip

Zoals jullie allemaal natuurlijk weten was ik afgelopen dinsdag hier aan de andere kant van de wereld jarig. Hoewel ik nog steeds hier zit, ben ik gelukkig niet vergeten. Ik wil dan ook iedereen die me een e-mail/card of een echt kaartje gestuurd heeft dan ook hartelijk bedanken!!! Ik heb een hele fijne dag gehad, ook op de vakgroep. We kwamen er namelijk achter dat Yael -een van de PhD's hier- ook 25 werd op de 20ste en dat Jürgen -een van de Duitsers die hier werkt- een dag later ook jarig was. Op dinsdag hadden we 3 cakes op de vakgroep; ik had een chocoladecake gemaakt, Ken had een `pinapple up-side down cake' gemaakt en we hebben gezamelijk nog een magnetron chocoladecake gemaakt en toen ik thuis kwam ... had mijn grote brede huisgenoot een `carot cake' gebakken -erg schattig- ... dat was dus een hoop cake op 1 dag, maar wel lekker :) De rest van de week was vooral meten en verslag schrijven en kaartjes uit de bus halen.Afgelopen zaterdag ben ik voor de laatste keer meegeweest met Colourful trips, dit keer naar de South Coast. We hebben een hoop gedaan en een hoop gezien, daarom bij deze een soort van fotoverslag. De eerste stop was bij de Fitzroy falls in de Southern Highlands, een indrukwekkende waterval van 60 meter hoog.
De watervallen bevinden zich in het Moreton National Park en we kregen daar een rondleiding door de omgeving van een Aboriginal park ranger. We zagen een redelijk grote termieten heuvel en we mochten wat bush tucker proeven zoals `wombat berries' en blaadjes van een plant waarvan ik de naam vergeten ben met veel vitamine C.
Met de bus zijn we door Kangaroo valley gereden, hebben we gelunched in een stadje genaamd Berry en reden we door naar 7 mile beach.Hoewel het schitterend weer was, was het echt te koud om te zwemmen. Ondanks dat hebben we ons toch vermaakt op het strand, want onze gids had een paar boomerangs meegenomen ...
Het gooien van boemerangen zodat ze ook echt terug komen is wel een kunst, maar het lukte wel om 'm te laten roteren en een gedeeltelijke cirkel te laten komen. Na het strand gingen we naar Kiama waar zich een zogenaamd blowhole bevindt. Een blowhole is een natuurlijk gevormd gat in de rotsen waar zo nu en dan -als de variabelen allen meewerken- de druk van het water zo groot wordt dat er een soort fontein ontstaat.

Na dit natuurgeweld hebben we de grootste Boedistische tempel van het Zuidelijke halfrond bezocht. De Nan Tien temple heeft een tempel en een pagode en vooral heel erg veel Boedah beelden in de tuin. Wat vooral heel bijzonder was, dat het heel erg verlaten aanvoelt terwijl het tussen de snelweg en een goot industriegebied ligt.
Voor zover het fotoverslag. Nog een weekje ...

Cronulla

Na een week metingen doen met de infrarood laseropstelling in het donker, was het zaterdag de hoogste tijd om eens van wat welverdiende buitenlucht te gaan genieten. Nadat ik vorig weekend naar het meest Noordelijke strand van Sydney ben geweest, ben ik dit keer maar naar de suburb met het meest Zuidelijke strand van Sydney geweest. Na een uurtje in de trein -een stuk beter dan 2 uur in de bus- kwam ik aan het toen nog zonnige Cronulla. In Cronulla hebben ze een wandelpad dat langs de kust loopt in een soort van U genaamd The Esplanade. Op het strand was er wederom toch weer weinig te zien vanwege de temperatuur, dus besloot ik maar te gaan wandelen. Gezonder voor lichaam en portemonee.
In de eerste 5 minuten wandelen bleek al dat ik een goeie beslissing had gemaakt, want blijkbaar is er een groep dolfijnen die zich regelmatig laat zien langs de rotsen aldaar. Er waren ongeveer een stuk of 5 volwassen dieren aan het spelen, ofwel langs elkaar heen aan het zwemmen en af en toe boven water lucht happen en/of water spuiten. Dat laatste fotograferen valt niet mee, maar ik heb wel een aantal foto's waar 4 dolfijnen tegelijk te zien zijn. De omgeving was trouwens ook zeker wel weer mooi. De overkant van het water wat je hier kan zien is trouwens National Park...Na een heel stuk wandelen begon het flink te waaien en begonnen de eerste tekenen van een flinke hoeveelheid hemelwater -dat naar beneden zou gaan komen- zich te laten zien. Gelukkig was er een waterbariere waardoor het nog een uur duurde voordat het watergeweld zich in Cronulla zou laten voelen...Net voordat het echt begon te plenzen was ik gelukkig terug bij het station en kon ik in het donker terug naar the big smoke. Zondag was een heerlijk relaxte dag ... niet aankleden voor 12 uur ... een beetje surfen op het web ... en 's middags doelloos rondwandelen in Bondi Junction zonder iets te kopen dat geen voedingswaarde had. Relaxen was ook wel nodig, want deze week is er werk aan de winkel! Er moet een verslag komen voordat ik terug naar NL kom, dus bij deze is het dan ook hoogste tijd om naar bed te gaan. Morgen weer vroeg op!

Herfst

Het is herfst; de blaadjes vallen, er staat een gure wind, er valt water uit de lucht, een jas is geen overbodige luxe en de stranden zijn uitgestorven. Ja, het wordt tijd om terug naar Nederland te gaan. Nog 3 weekjes en dan is het zover, dan staat er weer een vliegreis van ruim 24 uur op het programma. Ondertussen probeer ik me hier zo veel mogelijk te vermaken, op het lab is dat niet altijd makkelijk vanwege niet (mee)werkende apparatuur en de wens om toch iets van resultaat te hebben om een verslag over te schrijven. Hierdoor ben ik de afgelopen dagen erg lang op de uni geweest en heb geen tijd gemaakt om een stukje te typen ... maar aangezien ik nu eindelijk de meetopstelling weer goed aan de praat heb gekregen en een meting gemiddeld een kwartier duurt, kan ik dus wat leuks typen en wat plaatjes plakken om jullie te vermaken :)

Ik ben dus de afgelopen dagen, inclusief vorige week, druk bezig geweest op het lab. Glasplaatjes schoonmaken met piranha, zilver opdampen, plastic op glas lijmen met superglue, quantum dots aanbrengen, erbium fosfor afwegen, stiekum vloeibare stikstof tappen -zonder er een cursus voor gedaan te hebben- en vooral meten, heel veel meten. Nu is dit voor de meeste mensen niet zo heel erg boeiend (ook voor mij niet), dus wil ik daarover niet heel veel zeggen. Het enige dat ik nog even kwijt wil is dat ik denk deze week toch wel wat resultaat te kunnen meten en zo niet, dat ik dan toch gewoon mijn verslag ga schrijven. De conclusie van mijn verslag wordt trouwens denk ik iets als: "als er van te voren goed over nagedacht was, dan had je op je vingers na kunnen tellen dat dit niet ging werken" haha. Nu alleen nog bewijzen dat het ook echt niet gaat werken :)

Natuurlijk ben ik afgelopen weekend ook weer op pad geweest. Terwijl mijn huisgenoten in het weekend over het algemeen alleen voor boodschappen of bier de deur uit gaan, omdat het zo koud is ... heb ik zaterdag de wereldreis gemaakt naar Palm Beach. Palm Beach is het meest Noordelijke strand dat nog bij Sydney valt en het duurt vanaf mijn huis ongeveer 2 uur voordat je er bent met de bus. Onderweg natuurlijk wel allerlei mooie dingen gezien, maar ik was wel blij toen ik eindelijk de bus uit kon en een toilet kon opzoeken (drink nooit een pot thee als je 2 uur in de bus moet zitten). In Palm Beach was het redelijk rustig op een enkele dappere surfer na, want het was dan wel zonnig ... warm was anders met een graad of 16 en een flinke wind van zee. Ik weet niet zeker of het goed te zien is op de foto, maar je zag de waterdruppeltjes door de lucht zweven.

Het enige dat ik dus eigenlijk gedaan heb is langs het strand gewandeld, door de duinen heen en langs het strand van de natuurlijke haven aan de andere kant van het schiereiland waar Palm Beach op ligt. Allemaal erg mooi.

Zaterdag avond was het tijd om een biertje te drinken in mijn favoriete Ierse pub met Lenaic. Hoewel het erg gezellig was, werd ik wel een beetje moe van alle mannen ... het leek wel "Let's all hit on Veronique day". Toppunt was toch wel een gast in de bus terug die vond dat we samen een hot shower gingen nemen - en ik vermoed dat ie het niet over de temperatuur van het water had ;)

Zondag was een fijne relaxte dag met 's middags een barbecue op Coogee beach ter ere van Yong's verjaardag -Yong is een van de PhD's hier, waarmee ik ook op LASERcursus ben geweest. En voor zover Veronique vanuit Sydney. x

Fietsweer!

Na het lange verhaal van vorige keer, bij deze een kleinere update ... ik heb dan ook een stuk minder gezien en gedaan dan vorig weekend :)
Het weer was redelijk afgelopen weekend, dus besloot ik dat het tijd werd om eens een stukje naar het Zuiden te fietsen. Na een hele middag fietsen ben ik in Maroubra, Malabar en La Perouse geweest ... en dat zegt jullie natuurlijk helemaal niets. Maroubra is een van de betere surfstanden van Sydney, maar het was te koud voor surfers en het was dus erg rustig. Na Maroubra heb ik dus geprobeerd de kust te volgen naar Botany Bay waar het vliegveld, de industriele haven en natuurlijk de zware industry zich bevinden. Dat was niet al te makkelijk, zie onderstaande foto:
Wat je hier ziet is namelijk hoe dichtbij de kust ik kon komen, met dichtbij een golfclub aan de zee en bij die rotsen ... dat is de rifle range van het Australische leger. Maar het uitzicht op Botany Bay was wel geweldig vanaf het clubhuis van een van de golf clubs (ja, totaan daar mocht ik komen)
Na deze enerverende zaterdag ben ik zondag maar op souvenirjacht geweest, dat hoort er nu ook eenmaal bij. Nou ja, dat was het wel weer qua update ...
Voor de gelegenheid heb ik een paar foto's gemaakt in het lab, nu weten jullie dus ook hoe dat eruit ziet :)En hoe een photoluminescentie setup er hier uitziet ... niets in een doos, zelf bouwen!!
En inderdaad, ik ben nog niet naar de kapper geweest hier ...

Anzac weekend

Vrijdag 25 april was het Anzac day: "Anzac Day is commemorated by Australia and New Zealand on 25 April every year to honour members of the Australian and New Zealand Army Corps (ANZACs) who fought at Gallipoli in Turkey during World War I" (bron: wikipedia). Ofwel een vrije dag! En wat is beter dan een vrije dag op vrijdag? Een extra dag vrij nemen de donderdag ervoor natuurlijk! Aldus geschiede ...

Martina (een Duitse AIO ook op uitwisseling hier) en ik besloten namelijk dat het een prima gelegenheid was om de zon, zee en zand op te zoeken in Queensland. Dit keer een deel van Queensland waar ik nog niet geweest was. Woensdagavond vertrokken we met Jetstar vanaf Sydney naar Coolangatta aan de zogenaamde Gold Coast. Dit plaatsje ligt op de grens met New South Wales en is het begin van de Gold Coast, met als bekendste plaats Surfers Paradise. Na onze overnachting in Cooly waren we weer vroeg uit bed om onze eerste surfles te volgen. Nu is er een bepaald persoon die zegt dat ik aanleg heb voor de meeste sporten en tja, wellicht heeft ie toch wel een beetje gelijk. Ik was de eerste nieuweling die zelfstandig mijn eerste golf pakte en die netjes bijna tot aan het strand uitreed. Wel moet ik toegeven dat het absoluut geen makkelijke sport is en dat je vaker het water invalt dan dat je blijft staan op je board. Het was in ieder geval good fun!
Na dit natte begin gingen we op pad, want we hadden een kleine 500 km af te leggen zodat we maandagochtend terug konden vliegen vanaf Hervey Bay. De rest van de donderdag hebben we een bezoek gebracht aan het Burleigh Heads National Park, waar we onder andere een bush turkey spotten, Surfers Paradise in de avond en Brisbane by night. Surfers paradise was precies wat ons verteld was: veel hoge hotels, bars, clubs en niet zulke geweldige golven om te surfen. Hieronder een foto vanaf het strand van Cooly met in de verte de hoogbouw van "Surfers Parasite" zoals het ook wel genoemd wordt ...In Brisbane hebben we niet veel tijd doorgebracht, maar dat was ook echt niet nodig aangezien het gewoon een grote stad is en verder niet super interessant. Vrijdagochtend waren we weer vroeg op, dit maal om een trein te pakken naar de Glass House Mountains, een stel bergen dat opreist uit een redelijk vlakke omgeving. Er was ons verteld dat je vanaf de top van (een van de) bergen zelfs de zee kon zien. Helaas was de bewegwijzering nogal slecht (lees: niet aanwezig) en de kaart die we hadden miste een spoor en treinstation. Dat leidde ertoe dat we (met 10 kg bagage op de rug) zeker 2 uur hebben gelopen zonder een berg op te klimmen. Wel hebben we zo'n beetje alle bergen (uit de verte) gezien en ontdekten we dat er veel fruit geteeld wordt langs de weg waar we liepen. Zo hebben we een ananaspantage, een paw paw boomgaard, avocado bomen en een mandarijnen plant gezien. We konden de verleiding niet weerstaan om een mandarijntje naar beneden te helpen en te proeven. Conclusie: fruit smaakt een stuk lekkerder als je er meer moeite voor moet doen dan naar de winkel te lopen.Na onze wandelpartij gingen we door met de trein en bus naar de Sunshine Coast, het deel van de kust dat ten Noorden van Brisbane ligt dus -in tegenstelling tot de Gold Coast die uiteraard ten Zuiden ligt. De eerste plaats die we aandeden was Mooloolaba, een van de grotere kustplaatsen alwaar we lunchten en een frisse duik in de golven namen. Wel bijzonder om te zien dat de Sunshine coast meer "gewoon" toeristisch is met veel gezinnen, waar de Gold coast meer van de pretparken en hippe uitgaansgelegenheden is. Toen het begon te schemeren zijn we doorgebust naar Noosa, onze bestemming voor de nacht. De zaterdagochtend hadden we de tijd om rond te lopen in het Noosa Heads National Park, een stukje te zwemmen, het stadje te bekijken en nog maar een keertje in de zee te duiken. Wat mijn Rough guide zei over Noosa, was in ieder geval geheel waar ... het is typisch "upmarket beachlife" met veel boetiekjes, cafeetjes en laagbouw hotels. 's Middags gingen we met de Geyhound bus naar Rainbow Beach met een tussenstop ergens langs de "highway" met een foodcourt, picknicktafels, vogels en een meertje met schildpadjes. In Rainbow Beach zijn we naar de zogenaamde coloured sands gelopen, steile zandduinen met verschillende kleuren oranje. Heel interessant was het niet, dus zijn we op aanraden van een van de locals op het strand naar de "Carlo Sandblow" gelopen voor zonsondergang. Dat bleek een prima idee te zijn, we waren prima op tijd om de zon onder te zien gaan en alle geweldige kleurschakeringen in de hemel te fotograferen.Na een verdiend ijsje na al het lopen werden we met een andere bus naar Hervey Bay gebracht, waarvandaan we zondagochtend vroeg vertrokken voor een dagtrip naar Fraser Island. Fraser Island is het grootste zandeiland in de wereld en heeft veel verschillende ecosystemen op het eiland; van woestijn tot (sub)tropisch regenwoud. We hebben daar een wandeling gemaakt door het tropisch woud, gelopen in Eli Creek, met 95 km/u in een 4WD bus over het strand gereden, foto's gemaakt van een wrak, een dingo gespot en gezwommen in een zoetwater meer. Al met al een drukke, maar zeer geslaagde dag! Helaas was het ook de laatste dag van onze vakantie en was het maandagochtend tijd om terug te vliegen naar het koude Sydney.
Op dit moment heeft Sydney temperaturen die hier normaal zijn in hartje winter met 's nachts een graad of 8 en overdag tussen de 10 en 18 graden. De 18 graden van vorige keer waren dan dus ook het maximum van de dag en met regen en een straffe wind voelt het zeer zeker koeler aan. Het verschil tussen de kust van Queensland en Sydney is dan ook dusdanig groot -daar was het ongeveer 26 graden- dat ik een beetje ziekjes ben, snif. Ach, gaat wel over voordat ik een jongetje ben :) Het is weer tijd om aan het werk te gaan in het lab!

Wildlife!

Na mijn geweldige trip naar het Royal National Park vorig weekend, ging ik afgelopen weekend wederom mee met een "colourful trip". Dit keer niet naar het Zuiden, maar 2.5 uur rijden naar het Noorden. Het doel afgelopen zaterdag was Port Stephens met als belangrijkste atractie de 2 uur durende dolphin watching cruise op de zeilboot genaamd Imagine. We begonnen de dag dus met een 2.5 uur durende rit naar Port Stephens, een grote natuurlijke haven ten Noorden van Newcastle. De eerste stop was op een heuvel genaamd Lilly Hill, overduidelijk zo genoemd vanwege de grote rode lelies die er staan.De stengels van deze lelies werden door de Aboriginals gebruikt om speren van de maken, ze zijn namelijk erg stevig. Op deze heuvel was de "Gan Gan lookout" vanwaar we de gehele haven en verder konden overzien. Even terzijde: alles wat hier een dubbele naam heeft, schijnt van Aboriginal afkomst te zijn. Zo hebben we ook: Woy Woy, Wagga Wagga, Mooney Mooney, Curl Curl etc. Wat ze allemaal betekenen weet ik niet, maar het is wel grappig om te zien op verkeersborden :)
Na de lookout was het tijd om naar Nelson Bay te gaan, de grootste havenplaats in de buurt waar we lekker fish and chips hebben gegeten -maar dan zonder de chips, want patat bakken dat kunnen ze hier niet. Na de lunch was het dan tijd om op onze dolphin cruise te gaan. De tocht was op een zeilboot en we hebben ook een stuk echt gezeild omdat er ruim voldoende wind was. Een van de leuke dingen aan die boot was het boom net aan de voorkant van de boot waarop we mochten klimmen. Vet cool ...totdat we in flinke golven terecht kwamen bij de monding van de haven en ieders broek ten minste 1 natte pijp kreeg. Vanaf het boom net hadden we wel het beste zicht op de dolfijnen toen we ze eindelijk vonden. Hieronder een van mijn beste foto's van een moederdolfijn en haar jong -de kleine vin die je kan zien achter de grote dolfijn. Het kleintje deed alles na: moeder hapte lucht ... 1 seconde later de kleine ook, moeder spoot water ... 1 seconde later, ja hoor -erg schattig dus. Naast dolfijnen hebben we ook pelikanen gezien en fairy pinguins, de kleinste pinguins ter wereld. Het was een geslaagde cruise en we hebben in totaal 5 dolfijnen gezien. De laatste activiteit voordat we weer voor twee en een half uur de bus in gingen, was het beroemde sand dune sliding -op een soort skateboard/ snowboard kruising van een duin afglijden dus. Ik moet zeggen dat het me niet slecht afging en dat ik pas viel toen ik al van het board afgestapt was ...Het was al met al een leuke en volle dag met redelijk weer. Er is tijdens de busrit van en naar Port Stephens redelijk veel regen gevallen, maar gelukkig was het tijdens onze tijd aldaar wel droog ... zoals je kan zien op de foto's.
Zondag hadden we met een aantal mensen van de vakgroep afgesproken om te gaan snorkelen in Manly en er een barbecue te organiseren. Helaas was het weer niet al te goed en was het water dus niet echt helder genoeg om te gaan snorkelen. Het was verder wel gezellig en de barbecue was druk bezocht met 8 mensen, 3 possums, een 6tal konijnen in de verte en een rat ... Het was dus weer een prima weekend!
De week was helaas wederom een stuk minder, maar mijn begeleider lijkt ervan overtuigd dat ik voordat ik wegga resultaat zal zien. Eerst zien ... dan geloven, want voorlopig lijken mijn metingen helemaal nergens op. Ik houd jullie op de hoogte in ieder geval, vooral van de leuke dingen :)